AΡΘΡΟ ΣΤΑ ΝΕΑ
Ένα από τα μεγαλύτερα διλήμματα των σύγχρονων κοινωνιών, είναι εάν μπορούν να συνυπάρξουν το κράτος δικαίου και η ασφάλεια. Να υπάρχει, δηλαδή, ο σεβασμός στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και ταυτοχρόνως να διασφαλίζεται η ασφάλεια των πολιτών μέσω αυξημένων μέτρων αστυνόμευσης.
Στην πραγματικότητα, όμως, το δίλημμα αυτό δεν υπάρχει, αφού το ένα προϋποθέτει το άλλο. Και αυτό διότι αφενός το κράτος δικαίου ενσαρκώνει την ίδια τη δημοκρατία και αφετέρου για να υπάρχει δημοκρατία, θα πρέπει να υπάρχει ασφάλεια, αφού χωρίς αυτήν η δημοκρατία καθίσταται ευάλωτη στους εχθρούς της.
Το δίπολο «κράτος δικαίου και ασφάλεια» αποτελεί διαχρονικά ιδεολογικό πυλώνα της Νέας Δημοκρατίας. Η παράταξή μας, η μεγάλη, λαϊκή, δημοκρατική, φιλελεύθερη και πατριωτική παράταξη είχε πάντα ως πρώτιστη προτεραιότητα την ασφάλεια των πολιτών, αντιλαμβανόμενη το αυτονόητο δικαίωμά τους να ζουν αρμονικά και φιλήσυχα. Για το λόγο αυτό και με αίσθημα ευθύνης απέναντί τους, από τις πρώτες ημέρες η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενίσχυσε με κάθε τρόπο τις δυνάμεις ασφαλείας, που στελεχώνονται από νέες και νέους, από τα παιδιά μας, σπλάχνα από τα σπλάχνα της κοινωνίας μας.
Τα σώματα ασφαλείας, τα οποία κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και με ενέργειες υποταγμένες στην αριστερίστικη ιδεοληψία, βρέθηκαν υπόλογα έναντι της κοινωνίας. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως απέδειξε τόσο κατά τα χρόνια που ασκούσε ανέμελη και ανεύθυνη αντιπολίτευση όσο και όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, είναι «αλλεργικός» στην έννοια της ασφάλειας και της ευνομίας. Κατά τη διακυβέρνησή του, επέδειξε τουλάχιστον ανοχή σε παραβατικές συμπεριφορές όπως αυτή που επιδεικνύει ο Ρουβίκωνας. Κάποιοι, μάλιστα, τον ανέδειξαν σε «πολιτική ομάδα που κάνει ακτιβισμό», ενώ άλλοι διερωτώνται «ποιο έννομο αγαθό προσβάλλει η απλή κατοχή μιας βόμβας μολότοφ!»
Αυτές οι αντιλήψεις σε συνδυασμό με την εχθρική του στάση απέναντι στις δυνάμεις επιτήρησης της εφαρμογής του νόμου- αφού ήταν ο πρώτος που έσπευδε να υιοθετήσει καταγγελίες εις βάρος τους – ακόμα και εάν αυτές ήταν ανεπιβεβαίωτες, απαξίωσαν τα σώματα ασφαλείας.
Υπάρχουν, βεβαίως, στις δυνάμεις επιβολής του νόμου, και ειδικότερα στην Αστυνομία, μεμονωμένα κρούσματα αυθαιρεσίας. Λειτουργοί που παραγνωρίζουν ότι έχουν ορκιστεί να υπηρετούν τους νόμους και τους κανόνες της ελληνικής πολιτείας και προβαίνουν σε ενέργειες άνομες και καταδικαστέες. Για αυτούς τους επίορκους όμως, υπάρχουν τόσο οι εσωτερικοί μηχανισμοί της ΕΛ.ΑΣ. όσο και ο Συνήγορος του Πολίτη, καθ ύλην αρμόδιοι φορείς για την διερεύνηση τέτοιων καταγγελιών. Εδώ η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ήταν, είναι και θα είναι άτεγκτη. Όσοι καταχρώνται τη θέση τους και παραβιάζουν το νόμο θα τιμωρούνται χωρίς “εκπτώσεις”. Οι φύλακες είναι οι πρώτοι που θα πρέπει να τηρούν τους νόμους.
Μην παραβλέπουμε όμως ότι για κάθε αστυνομικό που παραβιάζει το νόμο υπάρχουν εκατοντάδες άλλοι που θέτουν τις ζωές τους σε κίνδυνο για να προστατεύσουν τη Δημοκρατία και τους πολίτες της χώρας μας. Οι παραβατικές συμπεριφορές ενστόλων αποτελούν θλιβερή μειοψηφία, ενώ η συντριπτική πλειονότητα των σωμάτων ασφαλείας στελεχώνεται από λειτουργούς με υψηλό αίσθημα ευθύνης.
Κράτος δικαίου λοιπόν και ασφάλεια. Το κρίσιμο δίπτυχο ενός σύγχρονου δημοκρατικού, ευρωπαϊκού κράτους που θέλει να ευημερεί.
