ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ PROTOTHEMA.GR 18/11/2020

Η φετινή επέτειος της 17η Νοεμβρίου ήταν διαφορετική από κάθε άλλη στα 47 χρόνια όπου τιμούμε την εξέγερση του δημοκρατικού άνθους του τόπου μας απέναντι στην δικτατορία των συνταγματαρχών. Ομοίως πριν από το Πολυτεχνείο, ήταν διαφορετικό το Πάσχα, η 28η Οκτωβρίου, αλλά και η 25η Μαρτίου. Η πανδημία του Covid-19 αλλάζει τα δεδομένα, ακόμα και για τις σημαντικότερες των ημερών για την ιστορία του έθνους μας και του λαού μας.

Όμως, η πατρίδα βρίσκεται σε πόλεμο. Με έναν εχθρό ύπουλο και αόρατο, που δεν διακρίνει αριστερούς και δεξιούς, πλούσιους και φτωχούς. Θερίζει δίχως να ζητά πιστοποιητικό φρονημάτων. Η μάχη, λοιπόν, που δίνει η Πολιτεία από κοινού με τους πολίτες, συνίσταται στην υπεράσπιση του θεμελιωδέστερουδικαιώματος των πολιτών, αυτό της ανθρώπινης ζωής. Οφείλουμε όλοι να προστατεύσουμε τις ζωές ημών και των συμπολιτών μας, αποφεύγοντας το συνωστισμό και τις μη αναγκαίες μετακινήσεις. Η δημόσια υγεία και η προστασία της ανάγονται σε καθήκον του Κράτους και κάθε δημοκρατικού πολίτη.

Στο πλαίσιο αυτό εξεδόθη η απόφαση του αρχηγού της Αστυνομίας που απαγόρευσε τις συναθροίσεις άνω των 4 ατόμων σε ολόκληρη την επικράτεια. Μια απόφαση απολύτως νόμιμη και συνταγματική, όπως έκρινε άλλωστε και το Συμβούλιο της Επικρατείας, με βάση το άρθρο 11 του Συντάγματος, όπου και προβλέπεται το δικαίωμα περιορισμού των συναθροίσεων για λόγους δημόσιας ασφάλειας σε ολόκληρη την επικράτεια. Όμοιο περιορισμό του δικαιώματος του συνέρχεσθαι προβλέπει και το άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Μόλις δε που χρειάζεται να αναφερθεί ότι το υπέρτατο αγαθό της δημόσιας υγείας αποτελεί ικανό λόγο για τον περιορισμό των συναθροίσεων σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας. Κυρίως, όμως, και έξω από την νομική επιχειρηματολογία, απαιτείται επιστροφή στην λογική, την απλή λογική, που καθιστά σαφές στο κάθε πολίτη, ότι δεν είναι δυνατόν να μιλούμε για απαγόρευση συναθροίσεων όταν έχει περιοριστεί το θεμελιώδες δικαίωμα της ελεύθερης κίνησης ακριβώς για να καταπολεμηθεί η εξάπλωση του ιού.

Πλην όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και το Μέρα 25, πολιτικές δυνάμεις αυτοτοποθετούμενες στο αριστερό φάσμα του πολιτικού τόξου, επέλεξαν, για ακόμα μια φορά, την επαναστατική γυμναστική. Καταγγέλλοντας την κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη ως αντιδημοκρατική και «χουντική» και ευτελίζοντας στα μάτια της νέας γενιάς λέξεις και σύμβολα, παραβίασαν το νόμο, που ορίζε ότι λόγω της γενικής απαγόρευσης φέτος δεν θα επιτραπούν συναθροίσεις. Το ενδιαφέρον δε είναι ότι αυτό το διακηρύσσουν στο όνομα δήθεν της δημοκρατίας και της προάσπισης των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών. Προφανώς, η δημοκρατία που έχουν στο νου τους ομοιάζει με αυτήν που περιγράφει ο Όργουελ στο μνημειώδες έργο του «Φάρμα των ζώων» και αποτυπώνεται γλαφυρά στη φράση «όλα τα γουρούνια είναι ίσα αλλά ορισμένα γουρούνια είναι πιο ίσα από τα άλλα».

Το μήνυμα, όμως , του Πολυτεχνείου απέχει παρασάγγας από αυτό που οι επαναστάτες δίχως αιτία επιδιώκουν να προβάλλουν. Το Πολυτεχνείο ήταν ο ξεσηκωμός των νέων ανθρώπων, των υποστηρικτών της Δημοκρατίας και των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων , απέναντι στην τυραννία της Δικτατορίας των συνταγματαρχών. Ήταν η κραυγή ελευθερίας της αγωνιζόμενης νεολαίας, που ανεξαρτήτως πολιτικών κατευθύνσεων ενώθηκε κάτω από πανανθρώπινες αξίες, όπως η Ελευθερία και η Δημοκρατία.

Γιατί στο Πολυτεχνείο, προς μεγάλη θλίψη όσων έκτισαν καριέρες επάνω στον αγώνα των φοιτητών, υπήρχαν αριστεροί, κεντρώοι και δεξιοί. Γιατί στο Πολυτεχνείο υπήρχαν δημοκρατικοί πολίτες, παρά το αφήγημα που ορισμένοι επιχείρησαν να δημιουργήσουν μετά. Είναι άλλωστε οι ίδιοι, που ισοπεδώνουν τις αλήθειες ιστορικών μας, που τολμούν να συγκρίνουν το έπος του Πολυτεχνείου με τις θλιβερές καταλήψεις των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που συμβαίνουν τώρα, απομυθοποιώντας λέξεις και σύμβολα.

Τα ιδεολογικά άβατα που κτίζουν όμως, όπως επισήμανε και ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην πρόσφατη συζήτηση των πολιτικών αρχηγών, θα εκλείψουν. Για δεκαετίες, όπως έπραξε και με την Εθνική Αντίσταση, η Αριστερά επιχειρεί. να ενσαρκώσει κάθε τι δημοκρατικό, κάθε τι προοδευτικό, κάθε τι υπέρ των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Αυτό, όμως, φτάνει στο τέλος του.

Το φετινό Πολυτεχνείο ήταν διαφορετικό από τα προηγούμενα. Τα μηνύματα, όμως, που αυτό ακτινοβολεί διαχρονικά παραμένουν ίδια και επίκαιρα. Η αγάπη για τη Δημοκρατία, ο πατριωτισμός, ο αγώνας για την προάσπιση των ατομικών και κοινωνικών ελευθερίων. Η πανδημία του Covid-19 τα καθιστά ακόμα πιο επίκαιρα. Αρκεί όλοι μας να ανοίξουμε τις καρδιές και τα μυαλά μας στο αληθινό μήνυμα της Δημοκρατίας και του αγώνα του Πολυτεχνείου αλλά και στην κοινή λογική. Η καπήλευση της θυσίας του 1973 για σκοπούς εντυπωσιασμού και εκλογικής ψηφοθηρίας συνιστά πρωτίστως ασέβεια απέναντι στους νεκρούς. Ασέβεια σε αυτούς που για τα υψηλά ιδανικά της ελευθερίας και της Δημοκρατίας έδωσαν και τη ζωή τους. Ασέβεια σε αυτούς που χάνουν καθημερινά τον πόλεμο απέναντι στο θανατηφόρο ιό. Ας το γνωρίζουν όσοι με ιστορική αναίδεια μιλούν σήμερα για «εκτροπή» του δημοκρατικού πολιτεύματος για να κερδίσουν άλλα 2 λεπτά δημοσιότητας. Και επιτέλους, ας σοβαρευτούν.